Het impliciete religieuze argument van Breedveld

Abortus is een beladen kwestie en leent zich niet voor de reactiepanelen op een blog. Dit heb ik al geleerd zolang als ik op het internet actief ben maar ik kan het niet laten om onzorgvuldige en onjuiste opvattingen te bestrijden. Vervolgens gebeurt waar ik al bang voor was, mensen lezen mijn argumenten en vullen zelf in wat er niet staat. Dus word ik voor ongevoelig en wreed versleten. Had ik het andersom beargumenteerd dan was ik als een emotionele softy afgeserveerd. Zo werkt dat op het internet, de nuance is zoek en daardoor floreren de ongenuanceerde meningen. Het besef dat je over complexe ethische kwesties zoals abortus, euthanasie maar ook bijvoorbeeld genetische manipulatie wat langer na moet denken is er niet. Erger de ruimte ontbreekt om dit goed te doen.

Breedveld neemt in zijn blog “Een Nieuwe Baan” een onhoudbaar standpunt in. Hij is voor legalisering van abortus maar vindt niet dat een vrouw recht heeft op abortus, want:

“Ik griezel bij de gedachte dat een persoon een leven wordt ontzegd omdat het even niet uitkomt. Of omdat de buren het niet kunnen handelen. Of omdat papa zijn dochter dan nooit meer wil zien. Vanwege de schande.”

Ervaren debater die hij is moet hij dan bij de reacties de discussie wel gaan framen. Dus roept hij al snel na mijn verwijzing naar een briljant essay van Judith Jarves Thomson en een opmerking van iemand anders over de biologische status van een embryo:

“Ik zeg het nu alvast: ‘klompje cellen’, ‘weegt maar een paar gram’, ‘kan niet zelfstandig in leven blijven’, ‘dan kun je een spermacel ook wel een kind noemen’ en ‘lees dit doorwrochte essay van deze totaal onbekende radicale feminist maar even’ zijn argumenten die totaal geen indruk op me maken.”

Natuurlijk niet omdat deze argumenten niet geldig zijn maar ze passen niet in het frame dat Breedveld neerlegt. Zo kan ik iedere discussie winnen, je kadert het issue zo ver in dat alleen je eigen wereld overblijft en daarin heb je altijd gelijk. Een vorm van argumenteren die veel voorkomt.

Wat er principieel mis is met het argument van Breedveld is dat hij de rechten van het virtuele kind boven de rechten van de zwangere vrouw plaatst. Hij stelt letterlijk “Ik vind dat een kind recht op leven heeft”. Daarmee beweert hij niets anders dan dat een vrouw die een keer onveilig vrijt, pech heeft dat anticonceptie niet werkt of de ergste vorm verkracht wordt geacht wordt dit kind op de wereld te zetten. Het recht van de vrouw op zelfbeschikking is voor hem hieraan ondergeschikt. Denkbeeldig zie ik Breedveld nu al spartelen want natuurlijk mag een verkrachte vrouw abortus, het is toch legaal en daar is hij voor? En van verkrachting snapt iedere botte boer dat abortus dan mogelijk moet zijn. Daar zit precies de onzorgvuldigheid van zijn redenering want daarmee gaat hij ervan uit dat een vrouw die een keer onveilig vrijt automatisch impliciet instemt met het op de wereld zetten het kind van haar partner. En dat is niet zo, het feit dat de vrouw instemt met sex wil helemaal niet zeggen dat ze tevens instemt met het mogelijke resultaat van die daad. Dat is zeker zo bij verkrachting maar dat geldt evengoed voor vrijwillige sex.

Mijn argumentatie over de zelfbeschikking van de vrouw wimpelt hij weg met het “ad hominem” idioot, maar het is uiterst principieel. Het recht op leven, zo fel verdedigd door Breedveld, houdt niet in dat je recht hebt op het lichaam van een ander. Abortus ontneemt de foetus niet het recht op leven maar het recht om gebruik te maken op het lichaam van de zwangere vrouw. Als de foetus dit lichaam niet meer nodig heeft dan is het een individu en heeft het gelijke rechten tegenover de vrouw. Peter zijn preoccupatie met het klompje cellen en het bewustzijn spelen vanuit deze benadering geen enkele rol. De foetus is in eerste instantie een integraal onderdeel van het lichaam van de vrouw en die heeft eenvoudigweg het recht om dat deel te laten verwijderen.  Of zoals ik het op het blog formuleer:

“Een foetus is te gast in het lichaam van de vrouw en kan alleen maar leven dankzij die vrouw. Wanneer een vrouw om wat voor reden dan ook daar geen zin in heeft kan ze een eind maken aan haar gastvrijheid, want het is haar lichaam en ook haar leven”

Breedveld noemt dit argument prietpraat en wil er niet op in gaan. Ik snap wel waarom.

De beslissing ligt bij de vrouw. Natuurlijk speelt op de achtergrond de discussie wanneer de foetus een individu wordt. Je kunt rustig stellen dat in de eerste 10 weken van de zwangerschap het embryo niet meer is dan klompje cellen in de vorm  van een klein mensje, zonder bewustzijn en zonder centraal zenuwstelsel. Maar zoals we hebben gezien wil Breedveld het daar helemaal niet over hebben, hij noemt dit baarlijke nonsens. Want een kind heeft recht op leven. Daarmee schaart hij zich in de lange rij van conservatieve mannen zoals de Paus, Bert Dorenbosch en veel conservatieve Rabbi’s en Imam’s. waaronder ik ook Mariska Orban-de Haas maar schaar. Die stellen ook dat het leven begint bij conceptie. Niet alleen nemen ze daarmee een Middeleeuws standpunt in ze zijn tevens blind voor de objectieve wetenschappelijke realiteit op dit punt. Het is afwachten wanneer Breedveld kleine babypoppetjes door de brievenbus van kamerleden gaat stoppen. De opvatting “Het kind heeft recht op leven” in combinatie met de onwil om over de levensvatbaarheid van een embryo te willen praten is een impliciet religieus argument: de onschendbaarheid van het leven door God/Allah gegeven. Het is laf om dat niet expliciet te benoemen.

Het blog “een nieuwe baan” lijkt onschuldig omdat het in relatie wordt gebracht met de terecht belachelijk acties van de abortusboot in Marokko, die de abortuskwestie meer kwaad dan goed doen. Het gedachtegoed achter dit blog verhult een diep conservatisme, waarin vrouwen op de wereld zijn om kinderen te produceren, vooral geen carrière te maken  en geen zeggenschap meer hebben over hun eigen lichaam. Zeker niet als ze het ook nog aandurven om te genieten van de sex. Wie sex heeft moet kinderen baren, het leven begint bij conceptie en is door God /Allah gegeven en waag het niet om daar als mens een einde aan te maken. Meestal vind ik de meningen van Breedveld prettig tegendraads maar dit blog plaatst hem in fundamentalistisch religieuze hoek: de religie mag hij zelf uitkiezen.