Excuses?

Het nieuwe iPCC rapport komt eraan. Het zal een lijvig rapport worden met als belangrijke conclusie dat de aarde minder snel opwarmt dan verwacht. Wel zet de zeespiegelstijging sneller door dan eerder werd verwacht en kunnen we met 95 % zekerheid stellen dat de menselijk handelen de oorzaak is. Dit rapport verschilt van vorige want deze keer hebben sceptici, critici en collega wetenschappers commentaar mogen leveren. Bij ieder commentaar moet worden aangegeven of het terecht is en waarom het wel of niet is gehonoreerd: met reden. Kortom het tegengeluid is gehonoreerd en heeft een stem gekregen.

Nu doe ik een gevaarlijke aanname: niemand buiten de wetenschappers heeft het rapport op dit moment al kunnen lezen. Onduidelijk is hoe de conclusies tot stand zijn gekomen en hoe deze zijn onderbouwd. Wel is zeker dat het proces om tot de conclusies te komen aanzienlijk is verbeterd. Toch twittert @jan_bennink vrolijk het volgende:

Screen Shot 2013-09-27 at 10.01.04 PM

Tsja, dat is nogal voorbarig natuurlijk. Bevooroordeeld kun je rustig stellen. Maar hoe maak je nu een kick-boxer duidelijk wat 95 % zekerheid betekent, nou zo dus:

Nu had ik onlangs al dit stuk  van @JaapkJa gelezen over een uit zijn verband gerukte tweet. Dan denk je, misverstandje. Maar mij overkomt precies hetzelfde. Zonder de context te benoemen retweet @jan_bennink mijn tweet en sleept er achtereenvolgens mijn politieke partij bij en doet een poging om mijn werkgever erbij te slepen. De enige reden daarvoor kan zijn om mij mijn baan te laten verliezen. Dus @jan_bennink vindt het leuk om mensen die het niet met hem eens zijn werkeloos te maken.:

Daarna gaat een Rotterdamse kickbokser die @ZegmaarPeet heet op me los en probeert me te intimideren. Waarbij er vrolijk wordt gedreigd:

Dat maakt me verder niet uit, niet iedereen hoeft het te snappen en je vriendje helpen is lief.  Wel is het grappig om te zien, hoe het ervaren kick-boxers dun door de broek loopt, wanneer een spierloze boekenwurm als ik een tweet plaatst waarin ik met humor (en over smaak valt te twisten) een punt probeer te maken. Hopelijk snappen ze het nu wel: Een dreiging van 95 % moet serieus genomen worden, als onze onze klimaatscepticus @jan_bennink dat doorheeft na deze tweet is er veel bereikt. Maar een excuus voor zijn overdreven reactie en het erbij halen van mijn politieke partij en werkgever is op zijn plaats. Anders is hij gewoon een slecht verliezer.

Het impliciete religieuze argument van Breedveld

Abortus is een beladen kwestie en leent zich niet voor de reactiepanelen op een blog. Dit heb ik al geleerd zolang als ik op het internet actief ben maar ik kan het niet laten om onzorgvuldige en onjuiste opvattingen te bestrijden. Vervolgens gebeurt waar ik al bang voor was, mensen lezen mijn argumenten en vullen zelf in wat er niet staat. Dus word ik voor ongevoelig en wreed versleten. Had ik het andersom beargumenteerd dan was ik als een emotionele softy afgeserveerd. Zo werkt dat op het internet, de nuance is zoek en daardoor floreren de ongenuanceerde meningen. Het besef dat je over complexe ethische kwesties zoals abortus, euthanasie maar ook bijvoorbeeld genetische manipulatie wat langer na moet denken is er niet. Erger de ruimte ontbreekt om dit goed te doen.

Breedveld neemt in zijn blog “Een Nieuwe Baan” een onhoudbaar standpunt in. Hij is voor legalisering van abortus maar vindt niet dat een vrouw recht heeft op abortus, want:

“Ik griezel bij de gedachte dat een persoon een leven wordt ontzegd omdat het even niet uitkomt. Of omdat de buren het niet kunnen handelen. Of omdat papa zijn dochter dan nooit meer wil zien. Vanwege de schande.”

Ervaren debater die hij is moet hij dan bij de reacties de discussie wel gaan framen. Dus roept hij al snel na mijn verwijzing naar een briljant essay van Judith Jarves Thomson en een opmerking van iemand anders over de biologische status van een embryo:

“Ik zeg het nu alvast: ‘klompje cellen’, ‘weegt maar een paar gram’, ‘kan niet zelfstandig in leven blijven’, ‘dan kun je een spermacel ook wel een kind noemen’ en ‘lees dit doorwrochte essay van deze totaal onbekende radicale feminist maar even’ zijn argumenten die totaal geen indruk op me maken.”

Natuurlijk niet omdat deze argumenten niet geldig zijn maar ze passen niet in het frame dat Breedveld neerlegt. Zo kan ik iedere discussie winnen, je kadert het issue zo ver in dat alleen je eigen wereld overblijft en daarin heb je altijd gelijk. Een vorm van argumenteren die veel voorkomt.

Wat er principieel mis is met het argument van Breedveld is dat hij de rechten van het virtuele kind boven de rechten van de zwangere vrouw plaatst. Hij stelt letterlijk “Ik vind dat een kind recht op leven heeft”. Daarmee beweert hij niets anders dan dat een vrouw die een keer onveilig vrijt, pech heeft dat anticonceptie niet werkt of de ergste vorm verkracht wordt geacht wordt dit kind op de wereld te zetten. Het recht van de vrouw op zelfbeschikking is voor hem hieraan ondergeschikt. Denkbeeldig zie ik Breedveld nu al spartelen want natuurlijk mag een verkrachte vrouw abortus, het is toch legaal en daar is hij voor? En van verkrachting snapt iedere botte boer dat abortus dan mogelijk moet zijn. Daar zit precies de onzorgvuldigheid van zijn redenering want daarmee gaat hij ervan uit dat een vrouw die een keer onveilig vrijt automatisch impliciet instemt met het op de wereld zetten het kind van haar partner. En dat is niet zo, het feit dat de vrouw instemt met sex wil helemaal niet zeggen dat ze tevens instemt met het mogelijke resultaat van die daad. Dat is zeker zo bij verkrachting maar dat geldt evengoed voor vrijwillige sex.

Mijn argumentatie over de zelfbeschikking van de vrouw wimpelt hij weg met het “ad hominem” idioot, maar het is uiterst principieel. Het recht op leven, zo fel verdedigd door Breedveld, houdt niet in dat je recht hebt op het lichaam van een ander. Abortus ontneemt de foetus niet het recht op leven maar het recht om gebruik te maken op het lichaam van de zwangere vrouw. Als de foetus dit lichaam niet meer nodig heeft dan is het een individu en heeft het gelijke rechten tegenover de vrouw. Peter zijn preoccupatie met het klompje cellen en het bewustzijn spelen vanuit deze benadering geen enkele rol. De foetus is in eerste instantie een integraal onderdeel van het lichaam van de vrouw en die heeft eenvoudigweg het recht om dat deel te laten verwijderen.  Of zoals ik het op het blog formuleer:

“Een foetus is te gast in het lichaam van de vrouw en kan alleen maar leven dankzij die vrouw. Wanneer een vrouw om wat voor reden dan ook daar geen zin in heeft kan ze een eind maken aan haar gastvrijheid, want het is haar lichaam en ook haar leven”

Breedveld noemt dit argument prietpraat en wil er niet op in gaan. Ik snap wel waarom.

De beslissing ligt bij de vrouw. Natuurlijk speelt op de achtergrond de discussie wanneer de foetus een individu wordt. Je kunt rustig stellen dat in de eerste 10 weken van de zwangerschap het embryo niet meer is dan klompje cellen in de vorm  van een klein mensje, zonder bewustzijn en zonder centraal zenuwstelsel. Maar zoals we hebben gezien wil Breedveld het daar helemaal niet over hebben, hij noemt dit baarlijke nonsens. Want een kind heeft recht op leven. Daarmee schaart hij zich in de lange rij van conservatieve mannen zoals de Paus, Bert Dorenbosch en veel conservatieve Rabbi’s en Imam’s. waaronder ik ook Mariska Orban-de Haas maar schaar. Die stellen ook dat het leven begint bij conceptie. Niet alleen nemen ze daarmee een Middeleeuws standpunt in ze zijn tevens blind voor de objectieve wetenschappelijke realiteit op dit punt. Het is afwachten wanneer Breedveld kleine babypoppetjes door de brievenbus van kamerleden gaat stoppen. De opvatting “Het kind heeft recht op leven” in combinatie met de onwil om over de levensvatbaarheid van een embryo te willen praten is een impliciet religieus argument: de onschendbaarheid van het leven door God/Allah gegeven. Het is laf om dat niet expliciet te benoemen.

Het blog “een nieuwe baan” lijkt onschuldig omdat het in relatie wordt gebracht met de terecht belachelijk acties van de abortusboot in Marokko, die de abortuskwestie meer kwaad dan goed doen. Het gedachtegoed achter dit blog verhult een diep conservatisme, waarin vrouwen op de wereld zijn om kinderen te produceren, vooral geen carrière te maken  en geen zeggenschap meer hebben over hun eigen lichaam. Zeker niet als ze het ook nog aandurven om te genieten van de sex. Wie sex heeft moet kinderen baren, het leven begint bij conceptie en is door God /Allah gegeven en waag het niet om daar als mens een einde aan te maken. Meestal vind ik de meningen van Breedveld prettig tegendraads maar dit blog plaatst hem in fundamentalistisch religieuze hoek: de religie mag hij zelf uitkiezen.

De Pampergeneratie…

De afkeer van babyboomers is goed te begrijpen. In Amerika was George Bush jr. het prototype van de feestende, zuipende en vreemdgaande babyboomer die na een luizenleventje alsnog de slechtste president van de USA ooit werd. Hier in Nederland symboliseren vooral Agnes Jongerius, Emile Roemer en Geert Wilders (zelf juist geen babyboomers) voor mij deze generatie als ze weer eens stellen dat de AOW leeftijd op 65 jaar moest blijven. Waarmee ze eigenlijk zeggen tegen iedereen beneden de 45; jullie moeten tot je zeventigste doorgaan want wij verdommen het om een jaartje door te werken. Ik sprak laatst een man van 67 die al twaalf jaar niet meer werkte, op zijn 55e met een ‘goede regeling’ uitgetreden, ik mag zeker tot mijn 67e werken,  SP, Geert Wilders, FNV of niet. Het is onvermijdelijk. Het kabinet Rutte, met bijna de jongste premier ooit levert ook al geen verbetering omdat vrijwel de gehele ministersploeg na deze regeerperiode linea-recta met pensioen kan. Terwijl de generatie Rutte in de VVD talent genoeg heeft. De babyboomgeneratie heeft de touwtjes stevig in handen.

Toch heeft al dat geklaag ook wel een keerzijde. Want als je de geschiedenis bekijkt zijn er altijd wel generaties die geluk hebben en generaties die het wat minder treffen. In de vorige eeuw was er een generatie die en de Eerste- en de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Bovendien waren er in die tijd nauwelijks auto’s, was TBC een ongeneeslijke ziekte, net als hart- en vaatziekten die ze nauwelijks kenden (je ging gewoon dood) en palliatieve sedatie stond ook in de kinderschoenen.  Nee dan de huidige twintigers- en dertigers, ze werden geboren en kregen een pamper om. De melkfles werd opgewarmd in de magnetron en als peuter konden ze keurig naar de Teletubbies kijken.  Ze werden naar school gebracht met de auto, kunnen zich niet voorstellen dat er nooit computers of mobieltjes waren. De grootste ramp: het internet ligt eruit of hun telefoontje van Tele2 doet het niet. Nee ook deze pampergeneratie heeft geen klagen en ze profiteren optimaal van de welvaart en de technologie die met name de babyboomgeneratie voor hen ontwikkeld heeft.

Er kunnen zware tijden komen. Als de Euro straks met donderend geraas ineenstort of Iran of Noord-Korea gooit een atoombom dan kan de huidige jonge generatie de mouwen opstropen om het allemaal weer op te bouwen.  Het valt te hopen dat ze daar sterk genoeg voor zijn want aan tegenslag is de pampergeneratie niet gewend.

Ik geef eerlijk toe, binnen onze maatschappij is solidariteit tussen generaties op dit moment harder nodig dan solidariteit  tussen arm en rijk. Maar toch vergelijk ik het conflict dat de pampergeneratie met de babyboomgeneratie heeft als een zwaarlijvig jongetje dat bij zijn vader om een ijsje zeurt